elongated [ˈi:lɒŋgeɪtɪd] adj. падо́ўжаны (у прасторы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

podłużny

прадаўгаваты; падоўжаны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

extended

[ɪkˈstendɪd]

adj.

1) вялі́кі; прасто́рны; шыро́кі

2) даўгі́, до́ўгі, праця́глы (візы́т), падо́ўжаны

3) рассу́нуты, падо́ўжаны, пашы́раны (стол)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

oblong [ˈɒblɒŋ] adj.

1. прамавуго́льны;

an oblong frame ра́мка прамавуго́льнай фо́рмы

2. AmE прадаўгава́ты, падо́ўжаны, вы́цягнуты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прадаўгава́ты, ‑ая, ‑ае.

Падоўжаны; большы ў даўжыню, чым у шырыню. У вузкім, прадаўгаватым пакоі паўзмрок, на стале, з краю, лямпа, вокны завешаны шчыльнай чорнай паперай. Навуменка. Свежыя, зялёныя, прадаўгаватыя — адзін у адзін — .. [агуркі] радавалі вока гаспадыні і госця. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прадаўгава́ты ’падоўжаны; большы ў даўжыню, чым у шырыню’ (ТСБМ). Конфікснае (пра- + ‑аты) утварэнне ад доўгі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пацёнґлавы ’прадаўгаваты’ (астр., гродз., Сл. ПЗБ). Паланізм. Параўн. польск. pociąglawy ’трохі выцягнуты, прадаўгаваты’. Гэтаксама шчуч. пацёнглы ’худы’ (Сцяшк. Сл.) з польск. pociągły ’падоўжаны, выцягнуты'

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

амфіма́кр

(гр. amphimakrqs = падоўжаны з абодвух бакоў)

трохскладовая стапа ў антычным вершаскладанні, якая складаецца з двух доўгіх складоў і аднаго кароткага пасярэдзіне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

wydłużony

падоўжаны; выцягнуты;

pantofle z ~mi noskami — туфлі з падоўжанымі насамі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прарэ́зка ’пятліца’ (Касп., Мат. Маг., Шатал.), пра́разка ’тс’ (Ян.), про́рузка ’тс’ (драг., Лучыц-Федарэц, вусн. паведамл.), прорэ́зка ’падоўжаны разрэз у сарочцы’ (лун., Шатал.). Суфіксальны дэрыват ад прарэзаць < рэзаць (гл.). Сюды ж прарэ́зь ’нарэзы на мянташцы’ (навагр., Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)