панамаўля́ць
‘падгаварыць каго-небудзь да чаго-небудзь, падвучыць, падбухторыць на што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
панамаўля́ю |
панамаўля́ем |
| 2-я ас. |
панамаўля́еш |
панамаўля́еце |
| 3-я ас. |
панамаўля́е |
панамаўля́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
панамаўля́ў |
панамаўля́лі |
| ж. |
панамаўля́ла |
| н. |
панамаўля́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
панамаўля́й |
панамаўля́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
панамаўля́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
настропали́ть сов., прост. настро́іць; падбухто́рыць; (подбить) падбі́ць; (подговорить) падгавары́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падвучы́ць, -учу́, -у́чыш, -у́чыць; -у́чаны; зак. (разм.).
1. каго-што. Навучыць крыху чаму-н. ці вывучыць крыху лепш.
П. слясарнай справе.
П. урокі.
2. каго (што), з інф. Падгаварыць зрабіць што-н. дрэннае, заганнае.
П. залезці ў чужы сад.
|| незак. падву́чваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
podjudzić
зак. падгаварыць, падбухторыць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
◎ Падкалато́віць ’падгаварыць’ (Касп.). Да калатоўка (гл. у артыкуле калаціць).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
подучи́ть сов., разг.
1. (немного обучить) падвучы́ць, навучы́ць;
2. (подговорить) падвучы́ць, падгавары́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
podbechtać
зак. разм. падбухторыць, падбіць, падгаварыць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Наю́дзіць ’падгаварыць’ (Сл. ПЗБ), параўн. рус. каўк. наю́дить ’данясці, напляткарыць’. Ад ю́дзіць ’спакушаць, падбухторваць; зводзіць’, ю́да ’прадажнік, здраднік’, параўн. наюда́шыць ’здрадніцкі ўзвесці паклёп’, юда́шыць ’хітрыць, ілгаць; ашукваць, здраджваць’ да юда́ш ’няшчыры чалавек’ (Нас.). У сувязі з гэтым параўнанне з літ. sujùdinu ’падгаварыць’, на якое звяртаюць увагу складальнікі слоўніка, мае неабавязковы характар.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
намо́віць, ‑моўлю, ‑мовіш, ‑мовіць; зак., каго.
Разм. Падгаварыць каго‑н. да чаго‑н., падвучыць, падбухторыць на што‑н. Намовіць на злачынства. □ [Афіцэр:] — Хто ж цябе намовіў да забастоўкі? Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Настрэ́нчыць ’настроіць (пастку)’ (Нас.), ’настроіць, падбухторыць, падгаварыць’ (ТС), ’нараіць’ (свісл., Сцяшк. Сл.; маст., Сл. ПЗБ), настрочыць ’падгаварыць’ (лід., Сцяшк. Сл.), укр. настренчити ’настроіць, узбудзіць’. Паводле Булыкі, ст.-бел. настренчити ’прапанаваць які-небудзь тавар’ (1692 г.) са ст.-польск. nastręczyć (Булыка, Лекс. запазыч., 83); адносна сучасных форм гл. Сл. ПЗБ, 184 (< польск. nastręczać ’рэкамендаваць’). Гл. страчыць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)