О́рдэн ’знак узнагароды, арганізацыя з пэўным статутам’ (ТСБМ). З рус. орден, якое з ням. Orden (XVIII ст.) (Фасмер, 3, 150; КЭСРЯ, 313).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

о́рдэн

(ням. Orden, ад лац. ordo, -dinis = рад, разрад)

1) знак узнагароды за якія-н. заслугі;

2) каталіцкая манаская або (у сярэднія вякі) рыцарская арганізацыя з пэўным статутам (напр. о. езуітаў, о. мечаносцаў).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Лівонскі ордэн

т. 9, с. 246

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Мальтыйскі ордэн

т. 10, с. 48

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Нямецкі ордэн

т. 11, с. 409

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Тэўтонскі ордэн

т. 16, с. 147

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

АВІ́СКІ О́РДЭН,

партугальскі духоўна-рыцарскі ордэн. Існаваў у 1162—1789. Утвораны з вайск. арг-цыі, заснаванай у 1147 ці 1148 для барацьбы з маўрамі. Партуг. кароль Альфонс І у 1162 ці 1166 падараваў ордэну крэпасць Авіс (адсюль назва). Авіскі ордэн адыграў значную ролю ў гісторыі Рэканкісты ў Партугаліі.

т. 1, с. 64

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Ордэн рыцараў працы

т. 11, с. 447

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Тэўто́нскі О́рдэн м гіст Déutscher Órden m -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

о́рден

1. (знак отличия) о́рдэн, -на м.;

о́рден Ле́нина о́рдэн Ле́ніна;

о́рден Октя́брьской Револю́ции о́рдэн Кастры́чніцкай Рэвалю́цыі;

о́рден Кра́сного Зна́мени о́рдэн Чырво́нага Сця́га;

о́рден Трудово́го Кра́сного Зна́мени о́рдэн Працо́ўнага Чырво́нага Сця́га;

о́рден Кра́сной Звезды́ о́рдэн Чырво́най Зо́ркі;

о́рден Почёта о́рдэн Паша́ны;

о́рден Алекса́ндра Не́вского о́рдэн Алякса́ндра Не́ўскага;

о́рден Куту́зова о́рдэн Куту́зава;

о́рден Суво́рова о́рдэн Суво́рава;

о́рден Богда́на Хмельни́цкого о́рдэн Багда́на Хмяльні́цкага;

о́рден Нахи́мова о́рдэн Нахі́мава;

о́рден Ушако́ва о́рдэн Ушако́ва;

о́рден «Побе́да» о́рдэн «Перамо́га»;

о́рден Сла́вы о́рдэн Сла́вы;

о́рден Трудово́й сла́вы о́рдэн Працо́ўнай сла́вы;

о́рден Оте́чественной войны́ о́рдэн Айчы́ннай вайны́;

о́рден Дру́жбы наро́дов о́рдэн Дру́жбы наро́даў;

о́рден «Матери́нская сла́ва» о́рдэн «Мацяры́нская сла́ва»;

о́рден «Мать-герои́ня» о́рдэн «Ма́ці-гераі́ня»;

о́рден «За слу́жбу Ро́дине в Вооружённых Си́лах СССР» о́рдэн «За слу́жбу Радзі́ме ва Узбро́еных Сі́лах СССР»;

о́рден «За ли́чное му́жество» о́рдэн «За асабі́стую му́жнасць»;

2. (община, объединение, организация) ист. о́рдэн, -на м.;

3. архит. о́рдэн, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)