dissonant

[ˈdɪsənənt]

adj.

1) несугу́чны

2) нязго́дны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

úneins

a нязго́дны

sie wáren ~ — яны́ былі́ ро́зных по́глядаў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

úneinig

нязго́дны

~ sein — не пагаджа́цца [не мець зго́ды] (па)мі́ж сабо́ю

~ wérden — пасвары́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

conflicting

[kənˈflɪktɪŋ]

adj.

нязго́дны, супярэ́члівы

conflicting evidence — супярэ́члівыя сьве́дчаньні

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

incompatible

[,ɪnkəmˈpætəbəl]

adj.

1) несумяшча́льны; несупада́льны

2) нязго́дны з чым

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Тулі́чны ‘прысутны’ (Ласт.). Магчыма, штучнае ўтварэнне па ўзоры тубы́льскі, дыял. тубы́льны ‘мясцовы, тутэйшы’ (гл. тубылец) — ту 2 (гл.) і лічны ‘шматлікі’ (гл.), хутчэй ‘наяўны’ ад рус. быть налицо ‘быць у наяўнасці’; аўтарскі наватвор, каб пазбегнуць «барбарызма» прысу́тны (гл. прысутнічаць), які «павінен быць безумоўна адкінуты як нязгодны з духам мовы» (Ласт, 555).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

antagonistic

[æn,tægəˈnɪstɪk]

adj.

1) варо́жы, антаганісты́чны

2) нязго́дны, супраці́ўны

3) супрацьдзе́йны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

untruthful

[ʌnˈtru:Өfəl]

adj.

1) хлусьлі́вы, ілжы́вы

2) нязго́дны з пра́ўдай (паведамле́ньне)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дысідэ́нт

(лац. dissidens, -ntis = нязгодны)

1) той, хто не прызнае пануючага ў краіне веравызнання (там, дзе асноўнай рэлігіяй з’яўляецца каталіцызм або пратэстантызм);

2) палітычны іншадумец.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дысідэ́нт

(лац. dissidens, -ntis = нязгодны)

1) той, хто адступае ад пануючага ў краіне веравызнання; вераадступнік;

2) палітычны іншадумец.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)