ко́зий казі́ны;

ко́зья но́жка мед. казі́ная но́жка;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

казі́ны ко́зий;

○ ~ная но́жка — ко́зья но́жка;

◊ загна́ць у к. рог — загна́ть в у́гол; припере́ть к стене́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

казі́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да казы (у 1 знач.), належыць ёй. Казінае малако. Казіная шкура. Казіныя сляды. // Зроблены са шкуры, шэрсці, малака казы. Казіны сыр.

•••

Казіная ножка гл. ножка.

Загнаць у казіны рог гл. загнаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

szypułka

ж.

1. бат. ножка;

szypułka owocu — плоданожка;

2. мед. сцябло; ножка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прыто́пнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Разм. Тое, што і прытупнуць. А калі пойдзе каторая [з сясцёр] ў танец, ножка ля ножкі прытопне і стане... Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Суно́жка ’драўляны брусок, якім звязваюць ножкі стала’ (Нас., Касп., Гарэц., Растарг., Бяльк., Шатал., Байк. і Некр.), суно́жнік ’тс’ (Бяльк.), суно́жка, часцей мн. л. суно́жкі ’ножка стала; услона’ (Шымк. Собр., Мат. Гом., Мат. Маг.). Да суноза (гл.), збліжанае да нага, ножка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

udko

н. кул. ножка (птушкі)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

цы́ркульны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да цыркуля. Цыркульная ножка.

2. Які мае форму акружнасці, круга; які ўяўляе сабой частку круга. Цыркульная зала. Цыркульны франтон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

педыцэля́рыі

(ад лац. pediculus = ножка)

іголкі некаторых ігласкурых, якія ўтвараюць хапальныя шчыпчыкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фуні́кулюс

(лац. füniculus = канат, вяроўка)

ножка семяпачатка, якая адыходзіць ад плацэнты ўнутры завязі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)