indisposition

[ɪn,dɪspəˈzɪʃən]

n.

1) нездаро́ўе, недамага́ньне n.

2) нежада́ньне n., неахво́та f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

нерасположе́ние ср.

1. (недоброжелательность) непрыхі́льнасць, -ці ж.;

2. (несклонность) нясхі́льнасць, -ці ж.;

3. (нежелание) неахво́та, -ты ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

reluctance

[rɪˈlʌktəns]

n.

1) неахво́та f., нежада́ньне n.; непрыхі́льнасьць f.

2) мару́джаньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

objection

[əbˈdʒekʃən]

n.

1) пярэ́чаньне n.; за́кід -у m., засьцяро́га f.

to raise an objection — вы́казаць засьцяро́гу, зрабі́ць за́кід, запярэ́чыць

2) пратэ́ст -у m.; неахво́та f.; супраціўле́ньне

strong objection to working — вялі́кая неахво́та працава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Недахачу́, недохочу ’ўволю, удосталь’ (ТС). Хутчэй за ўсё ў выніку перастаноўкі (метатэзы) адмоўя і прыназоўніка ў спалучэнні *до не хочу (1‑я ас. адз. л. ад хацець), параўн. до нёхоця ’да адвалу’ пры нёхоць ’нежаданне, неахвота’, і універбізацыі ўсяго спалучэння ў якасці прыслоўя, пры гэтым магчымы ўплыў распаўсюджанага прыставачнага комплекса неда- (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

hesitation

[,hezɪˈteɪʃən]

n.

1) вага́ньне, хіста́ньне n.; сумнява́ньне n.; нерашу́часьць f.

2) неахво́та f.

3) запі́нка f., затры́мка ў гаво́рцы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Су́пар ’супраціўнік, сапернік’, ’упарты чалавек’ (Нас., Байк. і Некр.), ’той, хто пярэчыць’, ’супраціўнік’ (Ласт., Адм.), су́пырь ’супроць’ (Бяльк.), сюды ж супарава́ць ’супраціўляцца, не слухацца; супернічаць’ (Нас., Стан.). Канкрэтны назоўнік, суадносны з абстрактным супо́р, гл. Укр. су́пор ’супраціўленне, неахвота’, рус. паўн. супо́р ’спрэчка, супраціўнасць, бойка’, ст.-рус. супоръ ’спрэчка’, серб.-харв. дыял. supor ’перашкода, супраціўнасць’. Прасл. *sǫporъ/‑ь < *sъ‑perti, прэфіксальнага дзеяслова ад перці (гл.) (Борысь, Prefiks., 97–98), параўн. ст.-слав. сѫпьрь, чэш. soupeř, славац. súper ’сапернік’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

aversion

[əˈvɜ:rʒən]

n.

1) агі́да, антыпа́тыя f.

an aversion to shrimp — агі́да да крэвэ́так

2) прадме́т антыпа́тыі, агі́ды

Politics is his pet aversion — Да палі́тыкі ў яго́ асаблі́вая антыпа́тыя

3) неахво́та f.; непрыхі́льнасьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

неохо́та

1. неахво́та, -ты ж.;

с неохо́той з неахво́тай, не́хаця, неахво́тна;

пое́хал с неохо́той пае́хаў з неахво́тай (не́хаця, неахво́тна);

2. безл., в знач. сказ. не хо́чацца, няма́ ахво́ты;

мне (ему́) неохо́та идти́ мне (яму́) не хо́чацца ісці́, я (ён) не ма́ю (не ма́е) ахво́ты ісці́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)