übernáchten

vi (пера)начава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пакачава́ць, ‑чую, ‑чуеш, ‑чуе; зак.

Начаваць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

качава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. начаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nocować

незак. начаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

днява́ць, дню́ю, дню́еш, дню́е; дню́й; незак. (разм.).

Праводзіць дзень дзе-н. у сувязі з чым-н., рабіць днёўку.

Разведка днявала ў вёсцы.

◊

Дняваць і начаваць — неадлучна праводзіць час дзе-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

camp out

начава́ць пад адкры́тым не́бам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

днява́ць несов., разг. днева́ть;

◊ д. і начава́ць — днева́ть и ночева́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́начы, прысл.

Ноччу. [Вольга Віктараўна:] — А чаму вы не хочаце начаваць? [Лабановіч:] — Я люблю хадзіць поначы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

начле́жнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм.

1. Спыняцца дзе‑н. на начлег, начаваць.

2. Пасці коней ноччу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глушыня́, ‑і, ж.

Разм. Тое, што і глуш. Сумнавата начаваць у гэтай дрымучай глушыні без агеньчыка. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)