по́начы, прысл.
Ноччу. [Вольга Віктараўна:] — А чаму вы не хочаце начаваць? [Лабановіч:] — Я люблю хадзіць поначы. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)