мензуральная натацыя

т. 10, с. 287

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

нота́ция​I (нравоучение) ната́цыя, -цыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

notacja

ж. натацыя

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

notation [nəʊˈteɪʃn] n. ната́цыя, сістэ́ма ўмо́ўных пісьмо́вых абазначэ́нняў;

musical notation но́тны за́піс

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нота́ция​II спец. (система условных обозначений) ната́цыя, -цыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мара́ль, -і, ж.

1. Сукупнасць прынцыпаў і норм паводзін людзей між сабой і ў адносінах да грамадства.

Чалавек высокай маралі.

2. Лагічны павучальны вывад з чаго-н.

М. байкі.

3. Павучанне, натацыя (разм.).

Чытаць м.

|| прым. мара́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

М. кодэкс.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мара́ль, ‑і, ж.

1. Правілы, нормы паводзін людзей у адносінах паміж сабой. Камуністычная мараль. Буржуазная мараль. □ Маё знаёмства з доктарам з пункту погляду маралі тутэйшых жыхароў адбылося вельмі прыстойна і як мае быць. Васілевіч.

2. Павучальны вывад з чаго‑н. Мараль байкі.

3. Разм. Павучанне, натацыя. [Максім:] — Ты мне маралі не чытай... На сябе спачатку паглядзі. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

lecture

[ˈlektʃər]

1.

n.

1) ле́кцыя f., дакла́д -у m.

2) настаўле́ньне, павуча́ньне n., ната́цыя f.

2.

v.i.

чыта́ць ле́кцыю

3.

v.t.

рабі́ць вымо́ву, прабіра́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Мара́ль ’правілы, нормы паводзін людзей у адносінах паміж сабой’, ’павучальны вывад з чаго-небудзь’, ’павучанне, натацыя’ (ТСБМ, Растарг.). Паводле Крукоўскага (Уплыў, 77), запазычана з рус. мовы. Аднак яшчэ ст.-бел. моральный ’маральны’ (XVII ст.) са ст.-польск. moralny. Паланізмамі з’яўляюцца бел. марал ’мараль’ (Яруш.) і мара́льнасць з польск. moralność ’тс’. Усе праз франц. moral прыйшлі з лац. moralis ’які датычыць звычак’ (SWO, 491).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

lecture​1 [ˈlektʃə] n. (on/about)

1. ле́кцыя;

a lecture on ancient Rome by Professor Parker ле́кцыя прафе́сара Па́ркера аб старажы́тным Ры́ме;

attend a lecture слу́хаць/праслу́хаць ле́кцыю;

give a lecture чыта́ць ле́кцыю

2. ната́цыя, настаўле́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)