перабуйні́ць

‘зрабіць што-небудзь буйнейшым за належнае (перабуйніць клёцкі)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. перабуйню́ перабу́йнім
2-я ас. перабу́йніш перабу́йніце
3-я ас. перабу́йніць перабу́йняць
Прошлы час
м. перабуйні́ў перабуйні́лі
ж. перабуйні́ла
н. перабуйні́ла
Загадны лад
2-я ас. перабуйні́ перабуйні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час перабуйні́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сцэнтрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Спец. Прывесці цэнтр інструмента, механізма ў належнае становішча. Сцэнтраваць аптычныя шклы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вы́странчыць ’вельмі дагадзіць ва ўсім’ (Янк. Мат., Выг. дыс.), вы́странчыўшы дзеепрысл. ’зрабіўшы ўсё належнае’ (Сцяшк.). Ад польск. stręczyć ’раіць, рэкамендаваць’. Аб апошнім гл. Брукнер, 518.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Та́ніць ’прадаваць танней за належнае’ (Байк. і Некр.), тані́ць ’паніжаць цану’ (Сцяшк.), ’збіваць кошт, цаніць затанна’ (Нас.), та́ніцца ’танна аддаваць пры пакупцы’ (Нас.). Гл. танны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

homage [ˈhɒmɪdʒ] n. fml пава́га, паша́на; блаславе́нне;

pay/do/render homage аддава́ць нале́жнае; ушано́ўваць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Give a person his due

Адда́й чалаве́ку нале́жнае

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

reward​2 [rɪˈwɔ:d] v. (for) узнагаро́джваць; аддава́ць нале́жнае;

How can I reward your kindness? Як мне адплаціць за тваю дабрату?

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

należność

ж.

1. належнае;

ściągnąć należność — спагнаць належнае (належную суму);

2. доўг; запазычанасць;

należność zagraniczna — замежная запазычанасць;

zwrócić należność — вярнуць (аддаць) доўг

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дані́на, -ы, ж.

1. Натуральны або грашовы падатак, які плаціла насельніцтва свайму князю, феадалу або пераможцу ў бітве (гіст.).

Абкласці данінай.

Сам Царград плаціў даніну Полацку.

2. каму. Ахвяраванне, дар каму-н.

Хадзіў, зняўшы шапку, і збіраў даніну.

3. перан., чаго. Тое, што трэба аддаць як належнае; аддзяка за што-н.

Д. павагі.

Д. ўдзячнасці людской.

4. перан., чаму. Вымушаная ўступка чаму-н.

Д. модзе.

Д. часу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чыгу́начнік, ‑а, м.

Работнік чыгуначнага транспарту. Міхал Баўдзей зараз таксама быў безработным: яго зволілі са службы за ўдзел у забастоўцы чыгуначнікаў. Колас. Трэба аддаць належнае французскім чыгуначнікам, якія захоўвалі сталы парадак ва ўсім гэтым шуме і тлуме шматтысячнага патоку; пасажыраў. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)