нале́жнае

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
н.
Н. нале́жнае
Р. нале́жнага
Д. нале́жнаму
В. нале́жнае
Т. нале́жным
М. нале́жным

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нале́жнае сущ. до́лжное;

◊ адда́ць н. — отда́ть до́лжное

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нале́жнае н. das Gebührende (sub), das Zúkommende (sub);

адда́ць нале́жнае j-m Geréchtigkeit widerfáhren lássen*, j-n nach Gebühr würdigen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нале́жны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нале́жны нале́жная нале́жнае нале́жныя
Р. нале́жнага нале́жнай
нале́жнае		 нале́жнага нале́жных
Д. нале́жнаму нале́жнай нале́жнаму нале́жным
В. нале́жны (неадуш.)
нале́жнага (адуш.)		 нале́жную нале́жнае нале́жныя (неадуш.)
нале́жных (адуш.)
Т. нале́жным нале́жнай
нале́жнаю		 нале́жным нале́жнымі
М. нале́жным нале́жнай нале́жным нале́жных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

до́лжное сущ. нале́жнае, -нага ср.;

◊

отда́ть до́лжное адда́ць нале́жнае.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поло́женное сущ. нале́жнае, -нага ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сле́дуемое сущ. нале́жнае, -нага ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нале́жны, ‑ая, ‑ае.

Такі, які павінен быць; патрэбны, неабходны. Рабіць на належным узроўні. Прыняць належныя меры. Зрабіць належныя вывады. □ Мабыць, выгляд падарожнага не зрабіў на шафёра належнага ўражання. Шамякін. Можна верыць, што з цягам часу.. [Розаў] навядзе ў сваёй МТС належны парадак. Даніленка. // у знач. наз. нале́жнае, ‑ага, н. Тое, што павінна быць; патрэбнае, неабходнае. Успрыняць як належнае.

•••

Аддаць належнае гл. аддаць.

Узняць на належную вышыню гл. узняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перабу́йніваць

‘рабіць што-небудзь буйнейшым за належнае (перабуйніваць клёцкі)’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. перабу́йніваю перабу́йніваем
2-я ас. перабу́йніваеш перабу́йніваеце
3-я ас. перабу́йнівае перабу́йніваюць
Прошлы час
м. перабу́йніваў перабу́йнівалі
ж. перабу́йнівала
н. перабу́йнівала
Загадны лад
2-я ас. перабу́йнівай перабу́йнівайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час перабу́йніваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перабуйні́ць

‘зрабіць што-небудзь буйнейшым за належнае (перабуйніць клёцкі)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. перабуйню́ перабуйні́м
2-я ас. перабуйні́ш перабуйніце́
3-я ас. перабуйні́ць перабуйня́ць
Прошлы час
м. перабуйні́ў перабуйні́лі
ж. перабуйні́ла
н. перабуйні́ла
Загадны лад
2-я ас. перабуйні́ перабуйні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час перабуйні́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)