round (up)on

накі́нуцца, паўста́ць су́праць, закі́даць папро́камі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

каршу́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Вялікая драпежная птушка сямейства ястрабіных з доўгімі крыламі і загнутай дзюбай.

◊

Каршуном наляцець — злосна і хутка накінуцца, напасці на каго-н.

|| прым. каршуно́вы, -ая, -ае.

Каршуновая дзюба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

саранча́, -ы́, ж., таксама зб.

Насякомае, небяспечны шкоднік сельскай гаспадаркі, які пералятае вялікімі масамі.

С. наляцела.

Накінуцца на што-н., як с. (прагна, падбіраючы ўсё; разм.).

|| прым. саранчо́вы, -ая, -ае.

Сямейства саранчовых (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обру́шиться сов.

1. абвалі́цца, абру́шыцца, абуры́цца;

2. перен. накі́нуцца, навалі́цца, напа́сці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

jump down someone’s throat

informal

накі́нуцца на каго́сь; заткну́ць каму́сь го́рла

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

напасці, накінуцца

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

накі́двацца ​1, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да накінуцца.

2. Зал. да накідваць ​1.

накі́двацца ​2, ‑аецца; незак.

Зал. да накідваць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нахлестну́ться

1. разг. накі́нуцца; зашмаргну́цца;

2. плот. адбі́цца (шну́рам); см. нахлёстываться​I, 2.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дапа́сці, -паду́, -падзе́ш, -падзе́; -падзём, -падзяце́, -паду́ць; -падзі́; зак. (разм.).

1. да чаго. З прагнасцю дарвацца, накінуцца на што-н. жаданае.

Д. да вады.

2. Настойліва імкнучыся, дабрацца куды-н., да якога-н. месца.

Яго нішто не ўтрымае, ён усюды дападзе.

|| незак. дапада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апанава́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ну́е; -ну́й; -нава́ны; зак., каго-што.

1. Ахапіць, авалодаць (пра фізічны стан, настрой і пад.).

Жанчыну апанаваў страх.

2. Напасці ў вялікай колькасці, акружыць, накінуцца.

Яго апанавалі сабакі.

3. З’явіцца ў вялікай колькасці (разм.).

Справы апанавалі.

|| незак. апано́ўваць, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)