надзіма́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. надзімаць — надзьмуць (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панадзіма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак.

1. што. Надзьмуць, напоўніць (паветрам, газам) усё, многае.

П. веласіпедныя камеры.

2. пераважна безас., чаго. Нанесці ветрам вялікую колькасць чаго-н.

Панадзімала ў вокны пылу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замамы́ліць

‘скрывіць, надзьмуць твар’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. замамы́лю замамы́лім
2-я ас. замамы́ліш замамы́ліце
3-я ас. замамы́ліць замамы́ляць
Прошлы час
м. замамы́ліў замамы́лілі
ж. замамы́ліла
н. замамы́ліла
Загадны лад
2-я ас. замамы́ль замамы́льце
Дзеепрыслоўе
прош. час замамы́ліўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надзьму́хаць

‘надзьмуць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. надзьму́хаю надзьму́хаем
2-я ас. надзьму́хаеш надзьму́хаеце
3-я ас. надзьму́хае надзьму́хаюць
Прошлы час
м. надзьму́хаў надзьму́халі
ж. надзьму́хала
н. надзьму́хала
Загадны лад
2-я ас. надзьму́хай надзьму́хайце
Дзеепрыслоўе
прош. час надзьму́хаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

wydąć

зак. надзьмуць;

wydąć policzki — надзьмуць шчокі;

wydąć wargi — надзьмуць вусны; надзьмуцца; скрывіцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

odąć

зак. надзьмуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

nadąć

зак. надзьмуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

nadmuchać

зак. надзьмуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

надзіма́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да надзьмуцца.

2. Зал. да надзімаць (гл. надзьмуць у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закапы́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Разм. Скрывіць, надзьмуць (губы), выражаючы гнеў, незадаволенасць і пад. Сарока закапыліла губы, пакрыўджаная, злосная. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)