прыту́пваць, прыту́пнуць (нагой) áufstampfen vi
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
раздушы́цца, ‑душыцца.
Аказацца раздушаным. Ягады раздушыліся пад нагой.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падно́жка², -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж. (разм.).
Удар нагой па назе ці падстаноўка нагі пад нагу іншага чалавека, каб паваліць яго.
Даць падножку каму-н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
убрыкну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак., каго (што).
Ударыць, выцяць задняй нагой ці абедзвюма заднімі нагамі (пра капытных жывёл).
Гэты чалавек можа знянацку і ў. (перан.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
штурхе́ль (разм.).
1. -хяля́, мн. -хялі́, -хялёў, м. Тое, што і штуршок (у 1 знач.).
Даць ш. у грудзі.
2. у знач. вык. Тое, што і штурхнуў.
Ш. у бок нагой.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
расша́ркацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак.
1. Раскланяцца, шаркаючы нагой.
Пачціва расшаркаўся.
2. перан. Выказаць залішне ліслівыя адносіны да каго-н.
Р. перад начальствам.
|| незак. расша́рквацца, -аюся, -аешся, -аецца.
|| наз. расша́ркванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
перама́х, -ху м., спорт. перема́х;
п. сагну́тай наго́й — перема́х со́гнутой ного́й
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
толкII межд., разг. штурх, штурхе́ль;
толк ного́й штурх (штурхе́ль) наго́й.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
пе́рыць, -ру, -рыш, -рыць; незак.
1. 3 сілай удараць, біць па чым-н. ці ў што-н.
П. нагой у дзверы.
П. кіем па спіне.
2. што. Выбіваць што-н. пранікам.
Жанчыны перылі бялізну.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
прыту́пнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Стукнуць, ударыць нагой аб падлогу, зямлю. Мірон Якімавіч прытупнуў пару разоў, абтрасаючы валёнкі. Хадкевіч. Духавы аркестр урэзаў «Кракавяка», і Тхорык з імпэтам узмахнуў вольна рукою, прытупнуў ботамі. Кулакоўскі. // Станцаваць. Здаецца, паехаў бы дадому ды так прытупнуў на чыім-небудзь вяселлі, каб аж падэшвы ў ботах паадставалі. Дайліда. // Тупнуць нагой, выказваючы свой гнеў, абурэнне. — Няпраўда. Н-няпраўда! — аж прытупнула нагой дзяўчынка. Савіцкі. Дырэктар быў не такі. Ён і накрычыць, калі трэба, і нагой прытупне. Але варта таму ж Апанасу ці каму-небудзь іншаму папасціся яму на вочы праз некалькі хвілін, як ён на ўсё забываў. Нядзведскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)