брыкану́ць
‘ускінуць ногі; ударыць задняй нагой (нагамі) каго-небудзь (пра капытных жывёл)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| брыкану́ | брыканё́м | |
| брыкане́ш | брыканяце́ | |
| брыкане́ | брыкану́ць | |
| Прошлы час | ||
| брыкану́ў | брыкану́лі | |
| брыкану́ла | ||
| брыкану́ла | ||
| Загадны лад | ||
| брыкані́ | брыкані́це | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| брыкану́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)