ду́ла, ‑а, н.

Ствол агнястрэльнай зброі. Шумідуб моўчкі чысціў дула кулямёта, час ад часу настаўляючы яго на агонь і пазіраючы, як у падзорную трубу. Шчарбатаў. // Выхадная адтуліна ствала. Лейтэнант.., убачыўшы пад носам дула нагана, даволі спрытна ўзняў рукі. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

reprehension

[,reprɪˈhenʃən]

n.

дако́р -у m., упі́ка f.; нага́на f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

impeachment

[ɪmˈpi:tʃmənt]

n.

1) нага́на, ганьбава́ньне, абвінава́чаньне n.

2) імпі́чмэнт -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Наганя́й ’ушчуванне’ (Яўс.). Пры наяўнасці наганя́ць ’паўшчуваць’ (Яўс.), відаць, няма патрэбы лічыць запазычаннем з рус. нагоня́й ’тс’, аднак усходняя лакалізацыя ў межах Беларусі робіць такое меркаванне дапушчальным. Этымалагічна ўзыходзіць да *gonitiy гл. гнаць, але на семантыку слова маглі ўплываць утварэнні ад га́ніць ’ганьбіць, абгаворваць’, параўн. нага́на, нага́нны і інш.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

monition

[məˈnɪʃən]

n.

заўва́га f.; перасьцяро́га f., наста́ўленьне n., афіцы́йнае навуча́ньне, павуча́ньне, нага́на f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

dispraise

[dɪsˈpreɪz]

1.

v.t.

не ўхваля́ць, не адабра́ць, выступа́ць супро́ць; вінава́ціць

2.

n.

вымо́ва, нага́на f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

rebuke

[rɪˈbju:k]

1.

v.t.

1) папрака́ць, упіка́ць; дакара́ць

2) га́ніць; свары́цца

2.

n.

дако́р, папро́к -у m., нага́на f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

correction

[kəˈrekʃən]

n.

1) выпраўля́ньне n.

2) выпраўле́ньне n., папра́ўка f., карэ́кта f.

3) пакара́ньне n., нага́на f.

4) супрацьдзе́яньне, нэўтралізава́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

чок, выкл.

1. Ужываецца гукапераймальна для абазначэння рэзкага, адрывістага гуку, які ўтвараецца пры ўдары аб што‑н. шкляное, металічнае, пры хадзьбе па бруку і пад. [Порхаўка:] — Гарэлачка заўсёды была халодненькай... Буль — буль — буль... На келіхах слязінкі... Чок!.. Люблю гэты звон!.. Гурскі. А друг? Як іскра, выбег ён: Вядзе гамонку з цеслярамі, Яны на зрубе тапарамі: Чок, чок. Прыемны мяккі звон. Бялевіч.

2. у знач. вык. Ужываецца паводле знач. дзеясл. чокаць ​1 — чокнуць. — Я б яго — чок! — шчоўкнуў языком Сцёпка і прыжмурыў вока, нібы цэліўся з нагана. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

blame

[bleɪm]

1.

v.t.

1) вінава́ціць

he is to blame — ён вінава́ты

2) га́ніць

2.

n.

1) віна́ f.

2) нага́на f.; вымо́ва f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)