чок,
1. Ужываецца гукапераймальна для абазначэння рэзкага, адрывістага гуку, які ўтвараецца пры ўдары аб што‑н. шкляное, металічнае, пры хадзьбе па бруку і пад.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чок,
1. Ужываецца гукапераймальна для абазначэння рэзкага, адрывістага гуку, які ўтвараецца пры ўдары аб што‑н. шкляное, металічнае, пры хадзьбе па бруку і пад.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)