instruct [ɪnˈstrʌkt] v.

1. навуча́ць

2. інструктава́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

наўча́ць

‘навучаць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. наўча́ю наўча́ем
2-я ас. наўча́еш наўча́еце
3-я ас. наўча́е наўча́юць
Прошлы час
м. наўча́ў наўча́лі
ж. наўча́ла
н. наўча́ла
Загадны лад
2-я ас. наўча́й наўча́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час наўча́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

маралізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; незак.

Прапаведваць строгую мараль; навучаць, чытаць натацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навучы́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. навучу́ наву́чым
2-я ас. наву́чыш наву́чыце
3-я ас. наву́чыць наву́чаць
Прошлы час
м. навучы́ў навучы́лі
ж. навучы́ла
н. навучы́ла
Загадны лад
2-я ас. навучы́ навучы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час навучы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

учи́ть несов., в разн. знач. вучы́ць; (обучать) навуча́ць;

учи́ть ру́сскому языку́ вучы́ць (навуча́ць) ру́скай мо́ве;

учи́ть исто́рию вучы́ць гісто́рыю;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

муштрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; незак., каго (што).

1. Навучаць жорсткімі метадамі, ставячы суровыя патрабаванні.

2. Дапякаць каму-н. несправядлівымі папрокамі.

|| зак. вы́муштраваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны.

|| наз. муштрава́нне, -я, н. і муштро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Напу́чываць ’павучаць’ (Юрч. СНС), напучаць ’навучаць, накіроўваць на правільны шлях’ (Ян.). Да пуць ’шлях, дарога’ ў выніку семантычнай кандэнсацыі вядомага царкоўнаславянскага выразу наставлять на путь истинный ’настаўляць на жыццёвы шлях, павучаць’, параўн. укр. напучити, напучувати ’паказваць шлях, навучаць’, рус. напутить ’паказаць шлях; навучыць’ і інш.⇉*

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вразумля́ть несов. настаўля́ць на ро́зум; навуча́ць; утлума́чваць; (убеждать) перако́нваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Клі́ніць ’навучаць, прывучваць, пераконваць’ (клініць да работы) (Сл. паўн.-зах.). Да клін (гл.). Параўн. клінокз.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адвучы́ць, -вучу́, -ву́чыш, -ву́чыць; -ву́чаны; зак.

1. каго (што) ад чаго і з інф. Прымусіць адвыкнуць ад чаго-н.

А. ад курэння.

А. дзіця ад грудзей.

2. каго (што) і без дап. Закончыць вучэнне, перастаць вучыць, навучаць (разм.).

|| незак. адву́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)