загараджа́льнік, ‑а, м.

Ваеннае судна, якое ставіць мінныя і іншыя загароды. Мінны загараджальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

minesweeper

[ˈmaɪn,swi:pər]

n.

мінны тра́льшчык

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Mínenleger

m -s, - вайск., марск. мі́нны загараджа́льнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

загараджа́льнік м. марск. Spérrenleger m -s, -;

мі́нны загараджа́льнік Mínenleger m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Трал (мінны) 10/277 (іл.), 278

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ГО́ТЛАНДСКІ БОЙ 1915,

баявыя дзеянні ў Балтыйскім м. каля в-ва Готланд паміж 1-й брыгадай крэйсераў рас. Балт. флоту (каманд. контр-адм. М.К.Бахіраў) і атрадам герм. ваен. караблёў (камадор Карф) 2.7.1915 у 1-ю сусв. вайну. Атрад Бахірава (5 крэйсераў і 9 эсмінцаў) 1.7.1915 накіраваўся да порта Мемель (цяпер Клайпеда, Літва) з задачай абстраляць яго. У густым тумане ён размінуўся з ням. флотам (3 крэйсеры, 7 эсмінцаў і мінны загараджальнік), аднак у выніку радыёперахопу і дэшыфроўкі данясення Карфа быў наведзены па радыё на праціўніка. У выніку артыл. перастрэлкі 2 ліп. на У ад Готланда са строю выведзены ням. мінны загараджальнік, пашкоджана ч. караблёў абодвух бакоў; больш хуткія ням. караблі выйшлі з бою.

т. 5, с. 370

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

тра́нспарт, -ту м., в разн. знач. тра́нспорт;

т. гру́заў — тра́нспорт гру́зов;

гарадскі́ т. — городско́й тра́нспорт;

саніта́рны т. — санита́рный тра́нспорт;

мі́нны т. — ми́нный тра́нспорт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тра́нспорт в разн. знач. тра́нспарт, -та м.;

тра́нспорт гру́зов тра́нспарт гру́заў;

городско́й тра́нспорт гарадскі́ тра́нспарт;

санита́рный тра́нспорт саніта́рны тра́нспарт;

ми́нный тра́нспорт мі́нны тра́нспарт;

возду́шный тра́нспорт паве́траны тра́нспарт;

железнодоро́жный тра́нспорт чыгу́начны тра́нспарт.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тра́нспарт, ‑у, М ‑рце, м.

1. Галіна народнай гаспадаркі, звязаная з перавозкай людзей і грузаў, а таксама сродкі для такой перавозкі. Чыгуначны транспарт. Аўтамабільны транспарт. Гарадскі транспарт.

2. Перавозка чаго‑н. Транспарт нафты хімічным заводам. // Кніжн. Дастаўка чаго‑н. чым‑н. Транспарт газаў кроўю.

3. Партыя атрыманых або прызначаных для перавозкі грузаў. Транспарт з літаратурай паспяхова дайшоў да прызначанага месца.

4. Абоз або сукупнасць якіх‑н. сродкаў для перавозкі спецыяльнага прызначэння. Санітарны транспарт. Артылерыйскі транспарт.

5. Судна ваеннага флоту для перавозкі грузаў і людзей. Мінны транспарт. Дэсантны транспарт.

•••

Гужавы транспарт — від транспарту, у якім цяглавай сілай з’яўляецца жывёла (коні, валы, вярблюды і пад.).

[Ад лац. transportare — пераносіць, перавозіць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кало́дзеж м., в разн. знач. коло́дец;

мі́нны к. — ми́нный коло́дец;

рудніко́вы к. — руднико́вый коло́дец;

○ артэзія́нскі к. — артезиа́нский коло́дец;

◊ не плюй у к. — давядзе́цца вады́ напі́цца — посл. не плюй в коло́дец — пригоди́тся воды́ напи́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)