ке́шкаць

‘муштраваць каго-небудзь; мяшаць, варочаць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ке́шкаю ке́шкаем
2-я ас. ке́шкаеш ке́шкаеце
3-я ас. ке́шкае ке́шкаюць
Прошлы час
м. ке́шкаў ке́шкалі
ж. ке́шкала
н. ке́шкала
Загадны лад
2-я ас. ке́шкай ке́шкайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ке́шкаючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

проме́шивать​I несов. мяша́ць, разме́шваць, выме́шваць; см. промеша́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дамяша́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Скончыць мяшаць ​1 (у 1, 2 знач.). Дамяшаць раствор.

2. чаго. Дабавіць, далучыць да чаго‑н., змешваючы. Дамяшаць пяску ў гліну.

3. Разм. Скончыць мяшаць ​1 (у 4 знач.). Дамяшаць загон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прамяша́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Добра размяшаць.

2. і без дап. Мяшаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

poker​2 [ˈpəʊkə] v.

1. мяша́ць качарго́й

2. выпа́льваць па дрэ́ве або́ ску́ры

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

úmrühren

vt мяша́ць, пераме́шваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

замеша́ть сов.

1. (начать мешать) пача́ць мяша́ць;

2. (вовлечь) замяша́ць, умяша́ць; (впутать) заблы́таць, ублы́таць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

blunge

[blʌndʒ]

v.t.

мяша́ць з вадо́ю (напр. глі́ну), замяша́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

передва́ивать несов.

1. с.-х. дваі́ць; разг. мяша́ць;

2. техн. (перегонять вторично) пераганя́ць другі́ раз;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

verméngen

vt

1) зме́шваць, мяша́ць

2) блы́таць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)