му́ченик му́чанік, -ка м.; (страдалец) паку́тнік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
męczennik
м. мучанік, пакутнік
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
толокня́нка ж., бот. талакня́нка, -кі ж., муча́нік, -ку м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Муча́н ’талакнянка звычайная, Arctostaphylos Adans uva-ursi Spreng.’ (мін., Кіс.; Жд. 1, Шат., Касп., мін., Сл. ПЗБ), барыс. муча́рнік, мыча́рнік, ганц., мін., гродз. му́ча́льні́к, мучэльнік, муча́нік, муча́ннік (Сл. ПЗБ), мучы́ннік, муча́ннік, муча́нніца, мучані́чнік, му́чэнік, чачэр. мачані́шнік ’тс’ (мін., маг., Кіс.; ТС, Жыв. сл.), жытк. му́чанік ’зараснік талакнянкі’ (Яшк.). Да мука́ (гл.). Матывацыя: плады расліны маюць васкавы налёт. Аналагічна назва талакнянка < талакно ’аўсяная мука’ (Махэк, Jména, 177).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
марцірало́г
(с.-лац. martirologium, ад гр. martys, -yros = мучанік + logos = слова)
1) зборнік сярэдневяковых аповесцей пра хрысціянскіх мучанікаў;
2) перан. спіс ахвяр, без віны замучаных, а таксама пералік перанесеных кім-н. пакут.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
martyr
[ˈmɑ:rtər]
1.
n.
1) му́чанік -а m., му́чаніца f.
Many of the early Christians were martyrs — Мно́гія з ра́ньніх хрысьція́наў былі́ му́чанікамі
2) паку́тнік -а m., паку́тніца f.
2.
v.t.
1) му́чыць (на сьмерць)
2) зьдзе́кавацца з каго́, катава́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)