Verbum

анлайнавы слоўнік

ме́цца-сапра́на

‘жаночы голас’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ме́цца-сапра́на, нескл., н.

1. Жаночы голас, сярэдні паміж сапрана і кантральта.

2. Спявачка з такім голасам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ме́цца-ты́нта нескл., ср., полигр. ме́ццо-ти́нто

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мецца-сапрана

т. 10, с. 324

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

мецца-тынта

т. 10, с. 325

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ме́цца-сапра́на нескл., ср., муз., в разн. знач. ме́ццо-сопра́но

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ме́цца-ты́нта, нескл., н.

Ручны спосаб гравіравання на метале.

[Ад іт. mezzo — сярэдні і titno — афарбаваны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ме́цца-сапра́на, нескл., н.

Жаночы голас, сярэдні паміж сапрана і кантральта. // ж. Спявачка з такім голасам.

[Іт. mezzosoprano, ад mezzo — сярэдній і soprano — высокі жаночы голас.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ме́цца-сапра́на

(іт. mezzosoprano)

жаночы голас, сярэдні паміж сапрана і кантральта.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ме́цца-во́чэ

(іт. mezza voce = напаўголаса)

ціхае, няпоўнае гучанне голасу; адзін з прыёмаў вакальнага выканання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)