марка,

вагавая адзінка; манета; грашовая адзінка.

т. 10, с. 114

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ма́рка ж

1. Márke f -, -n;

пашто́вая ма́рка Bríefmarke f -, -n; Póstwertzeichen n -s, -;

канве́рт з ма́ркай frankíerter Úmschlag;

2. (знак, кляймо) Zéichen n -s, -, Márke f, Stémpel m -s, -;

3. (грашовая адзінка) Mark f -, Márkstück n -(e)s, -e;

няме́цкая ма́рка гіст Déutsche Mark (скар DM);

4. (гатунак, якасць) Márke f -, -n, Sórte f -, -n, Qualität f -, -en;

ма́рка ста́лі Stáhlsorte f -;

віно́ найле́пшай ма́ркі Wein béster Márke [Qualität];

праду́кцыя вышэ́йшай ма́ркі Spítzenerzeugnisse pl;

трыма́ць ма́рку sein Ánsehen hoch hálten*; auf séinen Ruf hálten*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ма́рка ’значок аплаты паштовых і інш. збораў’, ’кляймо прадпрыемства на тавары’, ’гатунак, тып тавару, вырабу’ (ТСБМ, Яруш.). З рус. мовы, у якой з новав.-ням. Marke ’адзнака, знак’ < с.-в.-ням. marc ’тс’, спачатку ў сярэдневякоўі ’пагранічны знак, абазначэнне граніц’ < merken ’адзначаць’ (Фасмер, 2, 574). Ст.-бел. марковати ’тс’, аднак са ст.-польск. markować, якое таксама з с.-н.-ням. merken ’заўважаць, звяртаць увагу’ (Чартко, Пыт. мовазнаўства і метад., 122). Сюды ж маркаваць ’намячаць радкі для пасеву’ (зэльв., Сцяшк. Сл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ма́рка​4

(іт. marco)

вызначэнне вартасці манеты па яе вазе, а не па наміналу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ма́рка​2

(ням. Mark, фін. markka)

грашовая адзінка Германіі, роўная 100 пфенігам, і Фінляндыі, роўная 100 пені 2.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ма́рка​3

(ням. Mark)

1) сялянская абшчына ў сярэдневяковай Зах. Еўропе;

2) пагранічная адміністрацыйная акруга ў Франкскай дзяржаве і сярэдневяковай Германіі на чале з маркграфам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ма́рка​1

(ням. Marke)

1) паштовы або гербавы знак рознай вартасці, які сведчыць, што дзяржаўны збор заплачаны;

2) знак, кляймо на тавары з абазначэннем вытворцы прадукцыі;

3) гатунак, тып вырабу, тавару (напр. м. сталі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ма́рка

(ням. Marke)

1) знак аплаты паштовых збораў;

2) кляймо на тавары з абазначэннем месца вырабу;

3) гатунак, тып вырабу, тавару (напр. м. сталі);

4) разм. рэпутацыя, прэстыж (напр. трымаць марку).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Марка Пола

т. 10, с. 114

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Пола Марка

т. 12, с. 450

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)