моля́р анат. маля́р, -ра́ м.;

моля́ры маля́ры, -раў мн.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

painter [ˈpeɪntə] n.

1. маста́к, жывапі́сец;

a land scape/portrait painter маста́к-пейзажы́ст/маста́к-партрэты́ст

2. маля́р

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ánstreicher

m -s, - маля́р; пагардл. пля́каль

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

malarz

м. мастак, жывапісец;

malarz pokojowy — маляр

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Máler

m -s, -

1) жывапі́сец, маста́к

2) маля́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Пля́нта ’мяжа на хлебным полі’ (маляр., Выг.), ’мяжа’ (Айкан.). З польск. planta ’план, праект’. Д^плант (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ро́ле ’загон велічынёй у 10 метраў’ (маляр., Выг.), ролля́ ’ворыва’, ’узаранае поле’ (палес., Выг.; Федар., 6), ро́ля ’ворыва’ (Булг., Сцяшк.). Да ралля́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

painter

[ˈpeɪntər]

n.

1) жывапі́сец -ца m.; маста́к -а́ m., маста́чка f.

2) маля́р -а́ m. (які́ фарбу́е дамы́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

pokojowy

pokojow|y

1. мірны;

konferencja ~a — мірная канферэнцыя;

2. пакаёвы, хатні;

malarz ~y — маляр

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Пустапа́сам ’без пастуха (пра жывёлу), без нагляду старэйшых (пра дзяцей і моладзь)’ (ТСБМ, Гарэц., Шат., Варл.; карэліц., Жыв. сл.), сюды ж пустопа́сть ’самапасам’ (кам., Жыв. сл.), у пусто́паш ’на самапас, у распусту (пусціць)’ (ТС), у пу́стапаш ’тс’: пусцілі быдло і коні ў пустапаш (слонім., Арх. Бяльк.), пусто́паш ’абложная зямля’ (ДАБМ, камент., 858), ’пусташ’ (бяроз., ЛА, 2), пу́стопась ’тс’ (маляр., ЛА, 2), укр. пусто́паш ’без пастуха’; серб.-харв. пу̏стопа̑ш ’дзе кожны можа пасвіць’. Ад пусты́ ’бязлюдны’ і пасці ’пасвіць’; у адносінах зямлі, якая “гуляе”, магчымы ўплыў дзеяслова паха́ць ’абрабляць, даглядаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)