Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
маля́р, -ра́м.маля́р
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
маля́рмаля́р, -ра́м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
маля́р, ‑а, м.
1. Рабочы, які беліць, фарбуе дамы, памяшканні і пад. На ціхі сонечны бульвар У крэйдзе, вапне, алебастры Выходзіць з вёдрамі маляр.Грахоўскі.Удзень тут працавалі маляры, і ў клубе моцна пахла фарбамі.Шамякін.
2.перан. Пра дрэннага мастака, жывапісца. Бажкам не веру маляваным, Што мажуць фарбай маляры.Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
маля́рм
1. Máler m -s, -, Málermeister m -s, -, Ánstreicher m -s, -; Tüncher m -s, -;
2.перанпагард (пра мастака) Fárbenkleckser m -s, -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
маля́р
(польск. malarz, ад с.-вням. mālaere)
1) рабочы, які фарбуе, беліць дамы, памяшканні і інш.;
2) перан. бяздарны жывапісец.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Маля́р ’рабочы, які беліць, фарбуе дамы, памяшканні’ (ТСБМ, Касп., Бяльк.), ’дрэнны мастак’, ’мастак’ (Грыг., Нас.), маляровая, маляровачка, маляры́ха ’жонка мастака’, маляроўна ’дачка мастака’, маля́рня ’майстэрня’ (Нас.), ст.-бел.маляръ, маларъ, малеръ, малерь, молеръ ’жывапісец’ (XV ст.) запазычана са ст.-польск.malarz, malerz ’тс’, якое з с.-в.-ням.mālaere, mālaer (Булыка, Лекс. запазыч., 160; Карскі, Труды, 312; Кюнэ, 75; Чартко, Бел. лінгв. зб., 151). Параўн. таксама польск.malarzowa, malarka ’жонка мастака’, malarnia ’майстэрня’, malarz pokojowy ’маляр’ (Варш. сл., 2, 856).