ло́коть ло́каць, род. ло́кця м.;

◊

бли́зок ло́коть, да не уку́сишь посл. блі́зка ло́каць, ды не ўку́сіш;

чу́вство ло́ктя пачуццё ло́кця.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

łokieć

м. локаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

tennis elbow [ˌtenɪsˈelbəʊ] n. «тэ́нісны ло́каць» (запаленне сустава ад гульні ў тэніс)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

таўха́ць несов., разг. толка́ть;

т. пад ло́каць — толка́ть под ло́коть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Локіш ’локаць’ (дзярж., Нар. сл.) — рэгіянальнае ўтварэнне з суф. ‑іш (Сцяцко, Афікс. наз., 159), па аналогіі да мя́каць → мякіш. Да локаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

налако́тнік, ‑а, м.

Накладка, павязка і пад., якая надзяваецца на локаць, каб захаваць яго ад удараў. Надзець налакотнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Наўзлакотках ’абапёршыся на локці’ (Юрч. Фраз. 2), наўзлакоткі ’тс’ (Растарг.). Да лакоткі, гл. локаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

эль​2

(ад ням. Ellbogen = локаць)

адзінка даўжыні ў Аўстрыі, Галандыі, Англіі (ад 68,78 да 114 см).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

elbow​1 [ˈelbəʊ] n.

1. ло́каць

2. tech. кале́на (трубы)

♦

out at the elbows абтрапа́ны, падра́ны на ло́кцях

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

валаса́ты, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты, аброслы валасамі. З валасатага твару папа зірнулі на Крушынскага жартаўлівыя вочы. Бядуля. Голыя па локаць рукі [Томі] былі валасатыя, з рудымі плямінамі. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)