ло́коть ло́каць, род. ло́кця м.;

◊

бли́зок ло́коть, да не уку́сишь посл. блі́зка ло́каць, ды не ўку́сіш;

чу́вство ло́ктя пачуццё ло́кця.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)