ага́ткі, -так (ед. ага́тка ж.) бот. коша́чья ла́пка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ла́пник м., собир. ла́пкі, -пак, ед. ла́пка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ко́шычак ’задняя лапка пчалы’ (Мат. Гом.). Параўн. карзіначка ’тс’. Да кош 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

цалава́цца, ‑луюся, ‑луешся, ‑луецца; незак.

Цалаваць адзін аднаго. Пракоп абняў Лапка, і сталі яны цалавацца. Колас. [Бацька] ўсіх абнімаў, цалаваўся з усімі рабочымі. Лынькоў. / у перан. ужыв. Плыла, цалавалася хмарка з зямлёй. Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Во́ўчая ступня ’герань крывяна-чырвоная, Geranium sanguineum L.’ (Касп.), воўчая стапа ’тс’ (Дэмб., 1, 284). Рус. волчья стопа ’Geranium pratense L.’, укр. вовча стопа ’Geranium sanguineum L.’ Гл. ступня. Відавочна, паводле формы лісця, параўн. назвы для Geranium pratense L. рус. орлиная лапка, медвежья лапка, укр. вовчі лапки (Аненкаў, 156).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Ла́пачка ’кручок у вочапе, за які чапляецца вядро’ (шчуч., Сл. паўн.-зах.). Да лапка < лапа© (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Лапачы́на ’рука, ручанька’ (Федар. Дад.). Утворана ад лапка і суф. -іна, які абазначае адзінкавасць і мае ласкальнае значэнне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ла́пнік ’дуброўка гусіная, Potentilla anserina L.’ (маг., Кіс.), як і лапчатнік (гл.), у выніку намінацыі гусіная лапка. Да ла́па 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

хво́я

1. шыпу́лькі, -лек, ед. шыпу́лька, -кі ж.; іглі́ца, -цы ж.;

2. (ветки) (хваёвыя, яло́выя) ла́пкі, -пак, ед. ла́пка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

łapka

łapk|a

ж.

1. лапка;

kurze ~i перан. курыныя лапкі (зморшчыны каля вачэй);

2. ляскаўка;

3. пастка;

~a na myszy — мышалоўка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)