ла́пка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ла́пка ла́пкі
Р. ла́пкі ла́пак
Д. ла́пцы ла́пкам
В. ла́пку ла́пкі
Т. ла́пкай
ла́пкаю		 ла́пкамі
М. ла́пцы ла́пках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ла́пка ж., в разн. знач. ла́пка;

л. насяко́мага — ла́пка насеко́мого;

дзіця́чая л. — де́тская ла́пка;

яло́вая л. — ело́вая ла́пка;

○ гусі́ная л. — бот. гуси́ная ла́пка;

◊ хадзі́ць (стая́ць) на за́дніх ~ках — ходи́ть (стоя́ть) на за́дних ла́пках;

~кі ўго́ру — ла́пки вверх

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ла́пка в разн. знач. ла́пка, -кі ж.;

коша́чья ла́пка бот. ага́ткі, -так, ед. ага́тка, -кі ж.;

◊

ходи́ть на за́дних ла́пках хадзі́ць на за́дніх ла́пках.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ла́пка, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.

1. Памянш.-ласк. да лапа (у 1, 2 знач.). Лапкі птушак.

2. Спец. Тое, што і лапа (у 3 знач.); невялікая лапа. Лапка швейнай машыны.

3. звычайна мн. (ла́пкі, ‑пак). Футра, шкурка з лап жывёлы. Заячыя лапкі.

•••

Гусіная лапка — травяністая расліна сямейства ружакветных з жоўтымі кветкамі і складкаватым лісцем.

Лапкі ўгору — не супраціўляцца.

Хадзіць (стаяць) на задніх лапках гл. хадзіць.

Хатка на курыных лапках гл. хатка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ла́пка ж Pfötchen n -s, -; Händchen n -s, - (памянш – пра руку);

◊ стая́ць [хадзі́ць] на за́дніх ла́пках пе́рад кім-н j-m líebedienern; vor j-m Männchen máchen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

лапка

Том: 16, старонка: 294.

img/16/16-294_1479_Лапка.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

ла́па, -ы, мн. -ы, лап, ж.

1. Ступня або ўся нага ў некаторых жывёл і птушак.

Каціная л.

2. Аб руцэ або назе чалавека (разм.).

Вялізная л.

Брыдкія лапы.

3. Галіна хвойнага дрэва.

Пышныя лапы ялін.

4. Расплюшчаны і загнуты канец у некаторых інструментах для выдзірання цвікоў, а таксама інструмент з такім канцом (спец.).

5. Шып на канцы бервяна (спец.).

Рубіць у лапу.

◊

Даць у (на) лапу — падкупіць каго-н. (разм.).

Налажыць лапу на што-н. — захапіць што-н., падпарадкаваць свайму ўплыву (разм.).

Папасціся ў лапы каму-н. — апынуцца ў залежнасці ад каго-н. (разм.).

У лапах каго-н. — быць у поўнай залежнасці.

Хадзіць на мяккіх лапах — хадзіць цішком; выслужвацца перад кім-н. (разм., неадабр.).

|| памянш. ла́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж. (да 1—3 знач.).

|| прым. ла́пны, -ая, -ае (да 1, 3 і 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ГУСІ́НАЯ ЛА́ПКА,

кветкавая расліна, гл. ў арт. Дуброўка.

т. 5, с. 544

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ла́пкі мн. (ед. ла́пка ж.) ла́пник м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыціскны́, ‑ая, ‑ое.

Спец. Які служыць для прыціскання, з’яўляецца прыціскачом. Прыціскная лапка. Прыціскная гайка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)