ківа́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ківаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіўну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Аднакр. да ківаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакі́ўваць

‘час ад часу ківаць чым-небудзь (пакіўваць галавой)’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. пакі́ўваю пакі́ўваем
2-я ас. пакі́ўваеш пакі́ўваеце
3-я ас. пакі́ўвае пакі́ўваюць
Прошлы час
м. пакі́ўваў пакі́ўвалі
ж. пакі́ўвала
н. пакі́ўвала
Загадны лад
2-я ас. пакі́ўвай пакі́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час пакі́ўваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мота́ть​II несов., разг. (головой) мата́ць; (качать) ківа́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

nod​2 [nɒd] v.

1. ківа́ць (галавой);

nod one’s head ківа́ць галаво́й;

nod a greeting віта́цца кіўко́м (галавы́);

nod assent сцвярджа́льна кіўну́ць галаво́й

2. то́ркаць но́сам, драма́ць

nod off [ˌnɒdˈɒf] phr. v. infml то́ркаць но́сам, драма́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ківа́нне ср.

1. кача́ние; пока́чивание; кива́ние;

2. шата́ние;

1, 2 см. ківа́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

nícken

vi ківа́ць

j-m Béifall ~ — ухва́льна ківа́ць у чый-н. бок

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

жэстыкулява́ць

(фр. gesticuler)

рабіць рухі рукамі, ківаць галавой для пацвярджэння сказанага або падачы якіх-н. сігналаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

zúnicken

vi (D) ківа́ць галаво́й (каму-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

поша́тывать несов. (патро́ху, зрэ́дку, час ад ча́су) хіста́ць (калыва́ць, ківа́ць); пахі́стваць, пакалы́хваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)