гашэ́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Кручок у агнястрэльнай зброі для спуску ўзведзенага курка. Схаваўшы галаву за шчыт, кулямётчык націснуў па гашэтку, і «Максім» засакатаў. Дудо.

[Фр. gachette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

speckled

[ˈspekəld]

adj.

пярэ́сты, рабы́; у кра́піны

speckled hen — пярэ́стая ку́рыца, ку́рка ра́бка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

шнэ́лер

(ням. Schneller = спуск)

уст. прыстасаванне да спускавога механізма ручной агнястрэльнай зброі, што аблягчае спуск курка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

broiler

[ˈbrɔɪlər]

n.

1) сма́жальніца f.

2) малада́я ку́рка для сма́жаньня

3) informal сьпяко́тны дзень

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

hen

[hen]

n.

1) ку́рыца f., dim. ку́рка, ку́рачка f.

2) са́мка і́ншых пту́шак

pea-hen — па́ва f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

асе́чка

1. (пры спуску курка) Versger m -s, -;

даць асе́чку versgen vi;

2. перан. (промах) Versger m, Rinfall m -(e)s; Fhlschlag m -(e)s, -schläge

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

фашы́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Прыхільнік фашызму; член фашысцкай арганізацыі. Спадабалася байцам і тое, што стары моцна ненавідзеў фашыстаў і проста выказваў гэта з самага пачатку вайны. Шчарбатаў. Адняўшы палец з курка, Міхась убачыў: фашыст, у якога ён цэліўся, пластам ляжаў на зямлі побач з матацыклам. Якімовіч. За здзекі і гвалты, за слёзы і пакуты бязвінных людзей заплацілі фашысты сваёю крывёю. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ку́рыца1 ’свойская птушка; самка пеўня’ (ТСБМ, Сл. паўн.-зах., Касп., Яруш., Бяльк., Сцяшк., Сержп. Пр., Жд. 2). Гл. кур1.

Ку́рыца2 ’vulva’ (Некр.). Слова, магчыма, яшчэ праславянскае. Укр. курка ’тс’. Параўн. славен. kȗrjica ’тс’, н.-луж. kurica ’тс’, традыцыйна да кура (гл.) (Штрэкель, AfslPh, 27, 50). Больш верагодна да прасл. kurъ ’род’ (гл. Мартынаў, Лекс. взаим., 208–209). Параўн. курва (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

асе́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Адсутнасць выстралу пры спуску курка ў выніку няспраўнасці зброі або патрона. Тадэўчык.. прыцэліўся і націснуў курок. — Асечка! Порах, мабыць, мокры... Бядуля. // перан. Разм. Няўдача, прамашка ў якой‑н. справе. Відаць, Бародка разлічваў на іншы эфект: па-мужчынску пажартуюць — і ўсё.. Але яўна атрымалася асечка, і Арцём Захаравіч ураз забыўся на кулінарыю, павярнуўся да Лемяшэвіча расчырванелы, калючы. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bzug

m -(e)s, -züge

1) ад’е́зд; адступле́нне (войска)

2) сцёк

3) скі́дка, вы́лік

4) спуск (курка)

5) палігр. адбі́так

6) душні́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)