падкула́чнік, ‑а, м.

Уст. Селянін, які дзейнічаў у інтарэсах кулака. Агрызаліся кулакі і падкулачнікі, спадцішка, непрыкметна вялі атакі на новы лад. Асіпенка. Селькоры пісалі пра тое, як кулакі і падкулачнікі падрываюць знутры калгасы — знішчаюць жывёлу, знарок дамагаюцца, каб на палях быў недарод. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кулаччо́, ‑а, н., зб.

Пагард. Кулакі (гл. кулак ​2). Ціха, агідна шапталася заядлае кулаччо вясковае. Нікановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

набы́чыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Разм. груб. Нахмурыўшыся, глядзець спадылба. [Антось] прыгнуў галаву, набычыўся і, сціснуўшы кулакі, рушыў на Томчака. Бажко.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hándgemein

~ wérden — пусці́ць у ход кулакі́, даць во́лю рука́м

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

clench [klentʃ] v.

1. сціска́ць;

clench one’s fists сціска́ць кулакі́;

clench one’s jaws/teeth сціска́ць скі́віцы/зу́бы

2. мо́цна трыма́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ball​2 [bɔ:l] v. збіра́ць, звя́зваць у клубо́к; сціска́цца ў камя́к;

Her hands balled into fists. Яна сціснула рукі ў кулакі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

unclench

[ʌnˈklentʃ]

v.t.

расшчамля́ць, расшчапля́ць

to unclench one’s fists — расшчамі́ць кулакі́

to unclench one’s teeth — расшчапі́ць зу́бы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

сжа́ться сов., в разн. знач. сці́снуцца;

кулаки́ сжа́лись от возмуще́ния кулакі́ сці́снуліся ад абурэ́ння;

се́рдце сжа́лось сэ́рца сці́снулася.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакамячы́ць, ‑мячу, ‑мечыш, ‑мечыць; зак., што.

1. Скамячыць, памяць. Пакамячыць бялізну. □ Мяжэнны, скінуўшы з сябе коўдру, пайшоў да шафы, каб адразу прыфранціцца, але счакаў: пакуль ехаць, .. касцюм можна пакамячыць. Гроднеў.

2. Камячыць некаторы час. Кінуўшы паламаны аловак на карту, выйшаў з-за стала Грай, адкашляўся, пакамячыў у пальцах недакурак, сплюнуў у кут. Мікуліч.

3. Абл. Сціснуць (пра кулакі). А дзядзька кулакі пакамячыў, і так туга, туга пакамячыў іх, ды падступіўся да мяне. Баранавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сашчапі́цца, -шчаплю́ся, -шчэ́пішся, -шчэ́піцца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Злучыцца пры дапамозе чаго-н. (сашчэпак, клямараў і пад.).

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Сплёўшыся, злучыцца разам; шчыльна з сілай сціснуцца (пра зубы і пад.), сашчаміцца (пра рукі, пальцы і пад.).

Пальцы сашчапіліся ў кулакі.

3. перан. Сысціся ў бойцы, спрэчцы.

С. за грудкі.

|| незак. сашчапля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца і сашчэ́плівацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)