кулаччо́, ‑а, н., зб.
Пагард. Кулакі (гл. кулак 2). Ціха, агідна шапталася заядлае кулаччо вясковае. Нікановіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)