кредито́р крэдыто́р, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

lender [ˈlendə] n.

1. finance крэдыто́р

2. ліхвя́р

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

заимода́вец юр., уст. пазыкада́ўца, -цы м., крэдыто́р, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

mortgagee

[,mɔrgɪˈdʒi:]

n.

іпатэ́чны крэдыто́р

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wierzyciel

м. крэдытор

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ісце́ц ’асоба, якая прад’яўляе іск’ (ТСБМ). Рус. истец ’тс’, польск. iściec ’уладальнік’, ’крэдытор’, ’даўжнік’, ’паручыцель’, ’сведка’, ст.-чэш. jistec ’уладальнік, крэдытор’, ’даўжнік’, ’абвінаваўца, ісцец’, серб.-харв. ѝстац ’законнае дзіця’, ’раўня’, балг. ище́ц ’ісцец’. Ст.-рус. истецъ ’ісцец’, ’адказчык’, ст.-бел. истец ’тс’. Прасл. вытворнае з суф. ‑ьcь ад *jьstъ (гл. існы). Трубачоў, Эт. сл., 8, 247; Фасмер, 2, 142; Слаўскі, 1, 471.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Verléiher

m -s, - крэдыто́р; пазыкада́ўца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Kréditor

m -s, -tóren крэдыто́р, пазыкадава́льнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

kredytodawca

м. крэдытор; пазыкадаўца; пазычальнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дэбіто́р

(лац. debitor = абавязаны)

даўжнік прадпрыемства, установы, арганізацыі (параўн. крэдытор).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)