минера́льный мінера́льны;

минера́льный исто́чник мінера́льная крыні́ца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

прататы́п, -а, мн. -ы, -аў, м.

Першапачатковы ўзор, правобраз, пераважна сапраўдная асоба як крыніца для стварэння літаратурнага вобраза, героя.

П. дзеда Талаша.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

электрару́хаючы, -ая, -ае.

У выразе: электрарухаючая сіла — крыніца энергіі, якая выклікае і падтрымлівае электрычны ток у замкнутым ланцугу; велічыня, што характарызуе такую крыніцу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

исто́чник м., прям., перен. крыні́ца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

родни́к м., прям., перен. крыні́ца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

дэбі́т, -у, М -бі́це, м. (спец.).

Колькасць газу, вады, нафты ці іншай вадкасці, якую дае крыніца за адзінку часу.

Д. нафтавай свідравіны.

|| прым. дэбі́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

гнайні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Гнойны нарыў, крыніца выдзялення гною.

Разрэзаць г.

2. перан. Цэнтр якой-н. шкоднай грамадскай з’явы.

|| прым. гнайніко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

wellhead [ˈwelhed] n. крыні́ца (таксама перан.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

крыні́чышча, ‑а, н.

Паглыбленне, у якім знаходзіцца, б’е крыніца; крынічнае месца. З дарогі відна была старая крыніца — мініяцюрнае азярцо з багністым крынічышчам навокал. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ге́йзер, ‑а, м.

Перыядычна дзеючая гарачая крыніца вулканічнага паходжання.

[Ісланд. geysir.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)