spinner [ˈspɪnə] n.
1. прадзі́льшчык; прадзі́льшчыца; папраду́ха
2. sport кру́чаны мяч
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
пярэ́вітка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Кручаны дубец, лазіна, якой перавіваюць калы ў плоце.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мяч (род. мяча́) м. мяч;
○ кру́чаны м. — спорт. кру́ченый мяч
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вито́й ві́ты, кру́чаны;
вита́я ле́стница ві́тая ле́свіца, ві́тыя ўсхо́ды.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́круціць, -кручу, -круціш, -круціць; -кручаны; зак., што.
1. з чаго. Выняць круцячы.
В. лямпачку.
2. Сціскаючы кручэннем, выдаліць ваду.
В. выпаласканую сарочку.
3. Тое, што і высвідраваць.
В. дрылём дзірку.
4. Вывіхнуць, вывернуць (разм.).
В. руку.
|| незак. выкру́чваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
wiry [ˈwaɪəri] adj.
1. гну́ткі і мо́цны як дрот;
wiry hair валасы́ як (кру́чаны) дрот
2. выно́слівы; цягаві́ты; жы́лісты
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
мяч, ‑а́, м.
Зроблены з пругкага матэрыялу шар для гульні, які адскаквае пры ўдары аб цвёрдую паверхню. Футбольны мяч. Хакей з мячом.
•••
Кручаны мяч — мяч, які пры палёце круціцца ў бок палёту (пры гульні ў валейбол, тэніс і інш.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пастале́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Стаць сталым; памужнець. Цяпер Ліда пасталела і трымалася ў адносінах да настаўніка стрымана і нават як бы трохі холадна. Колас. Леташнія васьмікласнікі сталі дзевяцікласнікамі. Пасталелі, паразумнелі. Пачалі больш сур’ёзна ставіцца да ўсіх пытанняў школьных і жыццёвых. Дубоўка. Што за карысць, што малады і прыгожы, калі кручаны і невядома калі пасталее. Чорны. Я дарос, пасталеў на вайне. Таўлай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Віру́тнік ’узбаламучаны, кручаны, неўраўнаважаны’ (барыс., Янк. I, Янк. БФ); ’злачынец, злодзей, разбойнік’ (КЭС, лаг.), ст.-бел. верутный, вирутный ’заўзяты, страшэнны’ (з XVII ст.), ст.-укр. вѣрутний, вирутний ’тс’, польск. wierutny ’які мае адмоўныя ўласцівасці’. Магчыма, сюды ж балг. вироглав ’наравісты, капрызны; упарты, неслухмяны’. Звязана з ві́р 1, а не запазычана з польск. мовы, як сцвярджае Булыка (Запазыч., 60).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Суко́л ’кручаны дубец, якім звязваюць два калы ў плоце’ (полац., Нар. лекс.), ’зварот, закрут’ (Ласт.), ’месца, дзе плот пад кутом ламаецца на тры колікі’: на сукол плоту (ушац., Нар. медыцына, 176), суко́лы ’парныя калы’ (Касп.; в.-дзв., Нар. сл.), ’два перавітыя віткай калкі ў плоце’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ). Ад сукаць ’скручваць’, гл. сукал, збліжанае да кол, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)