крутоя́р м., обл. кру́ча, -чы ж.; круты́ бе́раг.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крутизна́ ж.

1. кру́тасць, -ці ж., стро́мкасць, -ці ж.;

2. (круча) кру́ча, -чы ж., стро́ма, -мы ж., абры́ў, -ры́ву м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

oberwisko

н. абрыў; строма, круча

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

stromizna

ж. строма, абрыў, круча

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

urwisko

н. абрыў, круча, строма

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Круч ’вір’ (Жд. 2). Гл. круча 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

chute [ʃu:t] n.

1. стро́ма, кру́ча; круты́ схіл;

a garbage/rubbish chute смеццеправо́д

2. пака́ты насці́л

3. го́рка (штучная)

4. infml (скар. ад parachute) парашу́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ábhang

m -(e)s, -hänge схіл, адхо́н

stéiler ~ — кру́ча, стро́ма, абрыў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Падкру́чча ’топкая балоцістая мясціна, зарослая кустамі’ (Бяльк.). Канфіксальнае ўтварэнне ад круча (гл.), суф. ‑je (‑ja)‑ Параўн. Сцяцко, Афікс. наз., 234.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ву́гар ’высокае месца, бугор’ (Прышч., дыс.). Рус. уго́р ’круты бераг ракі, круча, пакаты пад’ём угору’. Ад у‑ і гара (Фасмер, 4, 146).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)