міжкраявы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да шэрага краёў (у 3 знач.), агульны для некалькіх краёў. Міжкраявая кантора.

2. Які адбываецца паміж краямі (у 3 знач.). Міжкраявая нарада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

удэге́йцы, -аў, адз. удэге́ец, -ге́йца, м.

Народнасць, якая жыве на тэрыторыі Прыморскага і Хабараўскага краёў Расійскай Федэрацыі.

|| ж. удэге́йка, -і, ДМ -ге́йцы, мн. -і, -ге́ек.

|| прым. удэге́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абкрышы́ць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак.

Раскрышыць што‑н. з краёў. Абкрышыць хлеб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bulge​2 [bʌldʒ] v.

1. выпіра́ць, выпу́чвацца, выпіна́цца, выпукля́цца, выдава́цца

2. раздува́цца, быць набі́тым да краёў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

стыкава́нне, ‑я, н.

Спец. Злучэнне, змацаванне двух канцоў, краёў чаго‑н., падведзеных упрытык адзін да другога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абта́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -а́е; зак.

Вызваліцца зверху ці па краях ад снегу, лёду пры яго раставанні́; растаць зверху, з краёў; зменшыцца ў выніку раставання.

Шыбы абталі.

Ільдзіна абтала.

|| незак. абтава́ць, -тае́.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паабсыпа́цца, ‑аецца; зак.

Абсыпацца — пра ўсё, многае. Акопы былі зруйнаваны гарматным агнём: зямля з краёў паабсыпалася... Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прывязе́нка ’чужая, прывезеная з чужых краёў’ (Нар. Гом.). Да прыве́зці, гл. ве́зці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

апілава́ць, ‑лую, ‑луеш, ‑луе; зак., што.

Апрацаваць што‑н. з краёў або з усіх бакоў пілою ці напільнікам. Апілаваць бярвенне. Апілаваць металічную пласцінку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Раёшкі: у раёшкі ’поўна, даверху’. З у краёчкі (краёшкі) ’да краёў’, дзе адпала пачатковае ‑к‑. Ад край 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)