перагі́б, ‑у, м.

1. Лінія згібання чаго‑н. На перагібе ліста.

2. перан. Парушэнне правільнай лініі ў чыёй‑н. дзейнасці, шкодная крайнасць. Барацьба з перагібамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

максімалі́зм, ‑у, м.

1. Празмерная, без ўліку рэальных умоў, крайнасць у якіх‑н. патрабаваннях.

2. Крайне левая паўанархічная тэарэтычная плынь сярод эсэраў, якая ўзнікла ў 1906 г.

[Ад лац. maximum — найбольшае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ekstrem, ~u

м. кніжн. крайнасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

максімалі́зм

(ад с.-лац. maximalis = найбольшы)

празмернасць, крайнасць у якіх-н. патрабаваннях, поглядах (параўн. мінімалізм).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Äußerste

sub n -n кра́йнасць

sein ~s tun* — зрабі́ць усё магчы́мае

bis zum ~n géhen* — ісці́ на кра́йнасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Máßlosigkeit

f -

1) бязме́рнасць, бязме́жнасць, празме́рнасць, неўмеркава́насць

2) кра́йнасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

krańcowość

krańcowoś|ć

ж. крайнасць;

wpadać z jednej ~ci w drugą — кідацца з адной крайнасці ў другую;

~ć poglądów — крайнасць поглядаў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

extreme​1 [ɪkˈstri:m] n.

1. кра́йнасць

2. звыч. pl. extremes проціле́гласці

♦

go from one extreme to the other кі́дацца з адно́й кра́йнасці ў другу́ю;

in the extreme fml ве́льмі, надзвыча́йна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

максімалі́зм

(фр. maximalisme, ад с.-лац. maximalis = найбольшы)

празмернасць, крайнасць у якіх-н. патрабаваннях, поглядах (параўн. мінімалізм).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

перагну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні; -ну́ты; зак.

1. што. Сагнуць у дзве столкі, пад вуглом.

П. ліст паперы папалам.

2. перан., што і без дап. Дапусціць перагіб (у 2 знач.) у чым-н. (разм.).

Тут вы трошкі перагнулі.

◊

Перагнуць палку (разм., неадабр.) — упасці ў крайнасць, перастарацца ў чым-н.

|| незак. перагіба́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і перагіна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. перагіба́нне, -я, н. (паводле дзеясл. перагібаць).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)