Ко́шка 1 ’касільна’ (Маш.). Гл. кошка 2.

Ко́шка 2 ’прыстасаванне ў выглядзе якара для падымання прадметаў з вады’ (ТСБМ, Нар. словатв., Ян.). Да кошка ’самка ката’. Гл. кот 1.

Ко́шка 3 ’вілы для гною, бусак’ (Мат. Гом.), ’матыка’ (Мат. Маг.). Гл. кошка 2.

Ко́шка 4 ’народная назва грыба пеўнік стракаты’ (Жыв. сл.). Гл. кот 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

каша́чы гл. кошка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кашэ́чы гл. кошка¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

блудлі́вы, -ая, -ае.

1. Распусны.

2. Шкадлівы, зладзеяваты (разм.).

Блудлівая кошка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ка́ўкаць несов., обл. мяу́кать;

ко́шка ~кае — ко́шка мяу́кает

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́тка ж., обл. ко́шка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

grappling iron [ˈgræplɪŋˌaɪən] n. tech. захва́т; ко́шка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

анго́рскі, ‑ая, ‑ае.

У выразах: ангорская каза гл. каза; ангорская кошка гл. кошка; ангорскі трус гл. трус.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́лізаць, -ліжу, -ліжаш, -ліжа; -ліжы; -лізаны; зак., каго-што.

Ачысціць лізаннем.

В. талерку.

Кошка вылізала кацяня.

|| незак. вылі́зваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шчаці́ніць, -ню, -ніш, -ніць; незак., што.

Падымаць угору, натапырваць (поўсць, шчацінне і пад.).

Кошка шчацініць поўсць.

Вецер шчацініў салому на страсе (перан.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)