Ко́шка1 ’касільна’ (Маш.). Гл. кошка2.

Ко́шка2 ’прыстасаванне ў выглядзе якара для падымання прадметаў з вады’ (ТСБМ, Нар. словатв., Ян.). Да кошка ’самка ката’. Гл. кот1.

Ко́шка3 ’вілы для гною, бусак’ (Мат. Гом.), ’матыка’ (Мат. Маг.). Гл. кошка2.

Ко́шка4 ’народная назва грыба пеўнік стракаты’ (Жыв. сл.). Гл. кот2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)