ско́нчыцца, -чуся, -чышся, -чыцца; зак.

1. Тое, што і кончыцца (у 1 і 2 знач.).

2. Тое, што і памерці (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прико́нчиться (прекратиться) прыко́нчыцца, ко́нчыцца, ско́нчыцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канча́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да кончыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

израсхо́доваться зрасхо́давацца, расхо́давацца; (прийти к концу — ещё) вы́йсці; ко́нчыцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паканча́цца, ‑аецца; зак.

Разм.

1. Кончыцца, завяршыцца — пра ўсё, многае. [Тоня] глядзеў у цёмную страху і думаў пра сябе і людзей. Паканчаліся войны, прайшлі рэвалюцыі, людзі паварочаліся з франтоў. Чорны.

2. Паўміраць — пра ўсіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

álle

усе́

~ sein — разм. (с)ко́нчыцца, вы́йсці

гл. all 1)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

истощи́ться

1. змардава́цца; знясі́ліцца;

2. (о почве) спусто́шыцца, абяспло́дзіцца, вы́сіліцца;

3. (исчерпаться) вы́чарпацца; (израсходоваться) вы́даткавацца, зрасхо́давацца;

4. (о терпении) ко́нчыцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абарва́цца, -ву́ся, -ве́шся, -ве́цца; -вёмся, -вяце́ся, -ву́цца; -ві́ся; зак.

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Адарвацца, аддзяліцца ад чаго-н.

Трос абарваўся.

2. Не ўтрымаўшыся, зваліцца, упасці адкуль-н.

А. з рыштавання.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Нечакана спыніцца, перарвацца (пра якое-н. дзеянне, працэс).

Гутарка абарвалася.

Песня абарвалася.

4. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), перан. Рэзка, без паступовага пераходу кончыцца.

За горадам шаша абарвалася.

5. Абнасіцца, знасіць да дзірак вопратку.

|| незак. абрыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. абры́ў, -ры́ву, м. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пераста́ць, ‑стану, ‑станеш, ‑стане; зак., звычайна з інф.

Спыніць якое‑н. дзеянне, выйсці з якога‑н. стану. Аркестр перастаў іграць, і пары пачалі выходзіць у парк. Скрыпка. Спіць хлопчык, як забіты, і кашляць перастаў. Гарэцкі. Камунізм перастаў быць толькі навуковай тэорыяй, ён выйшаў на прасторы рэвалюцыйнай практыкі. «Звязда». // Спыніцца, кончыцца (пра дождж, снег, вецер). Дождж перастаў на світанні, і хлопцы зараз жа пачалі рыхтавацца ў дарогу. Маўр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канча́цца несов.

1. конча́ться, ока́нчиваться, зака́нчиваться;

2. (иссякать, расходоваться) конча́ться;

запа́сы ~ча́ліся — запа́сы конча́лись;

3. (завершаться) разреша́ться;

4. умира́ть (в муках); конча́ться;

1-4 см. ко́нчыцца;

◊ к. з ро́гату — умира́ть (помира́ть) со́ смеху

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)