трыно́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.

Падстаўка ў выглядзе жалезнага абруча на трох ножках, на якой гатуюць ежу на адкрытым агні, а таксама козлы, да якіх падвешваецца кацёл над вогнішчам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

kozły

мн. козлы;

kozły do piłowania drzewa — козлы для пілавання дрэва

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сталю́га ж.

1. (для распиловки брёвен) ко́злы ед. нет;

2. верста́к м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Kútschbock

m -(e)s, -böcke ко́злы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Sägebock

m -s, -böcke ко́злы (для пілавання)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

sawbuck

[ˈsɔbʌk]

n.

1) ко́злы pl. (для пілава́ньня)

2) дзяся́тка f. (гро́шы)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

смі́рна ​1, прысл.

Навыцяжку, не варушачыся і не размаўляючы (пра стойку пры камандзе). Стаяла некалькі вінтовак, састаўленых у козлы, чатыры паліцаі пры ўваходзе партызан зам[е]рлі па стойцы «смірна». Навуменка.

смі́рна ​2, ‑ы, ж.

Пахучая смала.

[Грэч. smyrna.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сталю́га

(польск. staluga, ад ням. Stellage)

1) прыстасаванне для распілоўкі бярвёнаў на дошкі, для пілавання дроў; козлы;

2) сталярны варштат.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Сланы́ ‘козлы (для пілавання бервяна на дошкі)’ (ашм., Яшк. Мясц.). Хутчэй за ўсё, да папярэдняга слова (гл.) або да слон ‘лава’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Крыжы́ 1 ’козлы пад ляжачы вулей’ (З нар. сл.). Параўн. крыжак 2 (гл.).

Крыжы́ 2 ’прылада для размотвання маткоў пражы’ (Жд. 3). Гл. крыж 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)