swear​1 [sweə] n. кля́тва, бажба́; прыся́га

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Hippocratic oath [ˌhɪpəkrætɪkˈəʊθ] n. : the Hippocratic oath клятва Гіпакрата

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

урачы́сты в разн. знач. торже́ственный;

у. дзень — торже́ственный день;

гавары́ць ~тым то́нам — говори́ть торже́ственным то́ном;

~тая кля́тва — торже́ственная кля́тва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ślubowanie

н. клятва, прысяганне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

аніба́лаў, ‑лава.

У выразе: анібалава клятва — выраз, які ўжываецца для абазначэння цвёрдай рашучасці змагацца з кімабо з чым‑н. да канца.

[Ад імя карфагенскага палкаводца Анібала (247–183 да н. э.), які, паводле падання, яшчэ хлопчыкам пакляўся быць усё жыццё непрымірымым ворагам Рыма.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цалава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. цалаваць і цалавацца.

2. Гіст. Прысяга, клятва, у час прыняцця якой цалавалі крыж.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Клітба́ ’праклёны, клятва, заклінанне’ (Бяльк.). Гл. клятба.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

oath [əʊθ] n. (pl. oaths)

1. прыся́га, кля́тва;

the Hippocratic oath кля́тва Гіпакра́та;

a solemn oath урачы́стая кля́тва;

an oath of allegiance прыся́га на ве́рнасць;

take/swear an oath дава́ць кля́тву/прыся́гу, прысяга́ць;

break an oath паруша́ць кля́тву

2. dated праклён, ла́янка

♦

(be) on/under oath law (быць) пад прыся́гай

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прысяга́нне ср.

1. (действие) принесе́ние прися́ги;

2. кля́тва ж., кля́твенное обеща́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закля́тие ср., уст.

1. закля́цце, -цця ср.;

2. (клятва) заро́к, -ку м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)