kosooki

касавокі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zezowaty

касавокі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Касаве́ц ’касавокі’ (Шатал.). Нерэгулярнае ўтварэнне ад неіснуючага касавы, якое узнікла на аснове касавокі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

cross-eyed

[ˈkrɔsaɪd]

adj.

касаво́кі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

каса... (гл. коса...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «коса...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: касавокі, касалапы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wall-eyed

[ˈwɔlaɪd]

adj.

1) бяльмо́вы

2) касаво́кі

3) лупа́ты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Кусугло́бы ’касавокі’ (Бяльк.). Да касаглобы. Улічваючы балг. глоб ’вачніца’ і макед. глоб ’тс’, можна меркаваць аб старажытнай беларуска-балгара-македонскай ізалексе.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

раско́сый

1. (о глазах) раско́сы, ко́сы;

2. (страдающий косоглазием) касаво́кі;

3. (косой, покосившийся) разг. ко́сы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Зы́зы ’стан абуранасці, злосці’ (слонім., Нар. лекс.). Параўн. рус. дыял. зы́зый, укр. зи́зий, польск. zyz ’касавокі’. Можа, ’абураны да таго, што яго перакасіла’. Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Каса́ч 1 ’касач, Iris pseudacorus’. Ад касаты (гл.) пры дапамозе суфікса ‑jь; kasat‑jь > kasačь.

Каса́ч 2 ’цецярук-самец’ (ТСБМ). Гл. папярэдняе.

Каса́ч 3 ’заяц’ (Касп.), да косы ’касавокі’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)