Каса́ч 1 ’касач, Iris pseudacorus’. Ад касаты (гл.) пры дапамозе суфікса ‑jь; kasat‑jь > kasačь.
Каса́ч 2 ’цецярук-самец’ (ТСБМ). Гл. папярэдняе.
Каса́ч 3 ’заяц’ (Касп.), да косы ’касавокі’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)