ко́ршун зоол. каршу́н, -на́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэ́яць, 1 і 2 ас. не ўжыв., рэ́е; незак.

1. Лятаць плаўна; лунаць.

У паднябессі рэяў каршун.

2. Плаўна развявацца.

Рэюць сцягі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

задзяўбці́, -дзяўбу́, -дзяўбе́ш, -дзяўбе́; -дзяўбём, -дзеўбяце́, -дзяўбу́ць; -дзёўб, -дзяўбла́, -ло́; -дзяўбі́; -дзяўба́ны; зак., каго.

1. Забіць, прыбіць ударамі дзюбы.

Каршун задзёўб курыцу.

2. Пачаць дзяўбці.

|| незак. задзёўбваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шуля́к м. абл. заал. гл. каршун

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ах, выкл.

1. Перадае захапленне, здзіўленне, спалох, здагадку і пад.

Ах, як слаўна тут!

Ах, якая нечаканасць!

2. Перадае пачуццё жалю, гора.

Ах, якое няшчасце!

3. Перадае пачуццё гневу і абурэння.

Ах, каб вас каршун!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ко́ршак ’ястраб, каршун’ (ТСБМ, ТС, Сл. паўн.-зах., Ян., Сержп. Грам., Сержп. Пр., Бяльк.). Гл. каршун.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Lämmergeier

m -s, - заал. каршу́н-ягня́тнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Кры́чык ’балотны каршун, рыбалоў’ (Дразд.). Параўн. крычка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Каршуне́ц ’коршак’ (Маш.). Гл. каршун 1. Тыповая дэмінутыўная суфіксацыя.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Milán

m -s, -e заал. каршу́н, шуля́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)