прыда́тны, -ая, -ае.

Такі, які мае патрэбныя якасці для чаго-н.; прыгодны (здатны) для каго-, чаго-н.

П. для яды.

Прыдатная кандыдатура.

|| наз. прыда́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

candidacy

[ˈkændɪdəsi]

n.

кандыдату́ра f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

candidature

[ˈkændədətʃʊr]

n., esp. Brit.

кандыдату́ра f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

прыго́дніцтва, ‑а, н.

1. Прыгодніцкая тэматыка. Прыгодніцтву ў творах для дзяцей наогул не шанцуе. «Полымя».

2. зб. Прыгоды. [Лясніцкі:] — Найлепшая кандыдатура для такой справы. Смеласць, кемлівасць, любоў да прыгодніцтва. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ánwartschaft

f -, -en

1) кандыдату́ра

2) пра́ва

3) кандыда́цкі тэ́рмін

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

персо́на гра́та

(лац. persona grata = пажаданая асоба)

1) дыпламат, чыя кандыдатура на дыпламатычны пост адобрана ўрадам той краіны, куды ён накіраваны;

2) перан. асоба, да якой ставяцца прыхільна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Kandidatúr

f -, -en кандыдату́ра

die ~ áufstellen — выстаўля́ць [вылуча́ць] чыю́-н. кандыдату́ру

von der ~ ábsehen* — зняць чыю́-н. кандыдату́ру

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

персо́на гра́та

(лац. persona grata = пажаданая асоба)

1) дыпл. асоба, чыя кандыдатура на дыпламатычны пост адобрана ўрадам той краіны, куды яна накіравана;

2) перан. асоба, да якой ставяцца прыхільна.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

kandydatura

kandydatur|a

ж. кандыдатура;

cofnąć ~ę — зняць кандыдатуру;

zgłosić ~ę — вылучыць кандыдатуру;

wysunąć czyją ~ę — вылучыць (прапанаваць) чыю кандыдатуру

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прыда́тны, ‑ая, ‑ае.

Такі, які мае патрэбныя для чаго‑н. якасці; прыгодны. Прыдатны для яды. Прыдатная для апрацоўкі зямля. □ Па яго [дзеда] выходзіла, што кожнае дрэва прыдатнае на што-небудзь адно: вось з гэта[й] сасны вокны б сухія былі. Мыслівец. Іван Маслуда сярдзіта накінуўся на Ігната: — А табе нечага пад’язджаць. Не да усякай справы прыдатны твае жарты. Лынькоў. // Які падыходзіць для каго‑, чаго‑н., адпаведны. Прыдатная кандыдатура. Прыдатны для работы час. □ Каб я зусім не заглух у вёсцы, сябры пачалі клікаць мяне ў Мінск, абяцаючы падшукаць прыдатную работу. Крапіва. Месяцы са два я не вылазіў з дому. Стукацеў на машынцы, кідаўся з кутка ў куток па пакоі, шукаючы прыдатнага слова. Сабаленка. // Здольны, здатны да чаго‑н., на што‑н. Дзед Сёмка маленькі, вяртлявы, Бародка як моху касмык, Прыдатны на смешныя справы. Вядомы дзівак-жартаўнік. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)