серны калчадан

т. 14, с. 352

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

АЛАВЯ́НЫ КАЛЧАДА́Н,

мінерал, тое, што станін.

т. 1, с. 225

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

колчеда́н мин. калчада́н, -ну м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

халькапіры́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Мінерал класа сульфідаў; медны калчадан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калчада́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да калчадану. Калчаданны газ. // Які змяшчае ў сабе калчадан. Калчаданная руда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піры́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Мінерал жоўтага колеру ў выглядзе зярністых мас з металічным бляскам; серны або жалезны калчадан.

[Ад грэч. pýr — агонь.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Schwéfelkies

m -es се́рны [жале́зны] калчада́н, піры́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

нікелі́н, ‑у, м.

1. Адна з нікелевых руд; чырвоны нікелевы калчадан.

2. Сплаў медзі і нікелю з дамешкамі жалеза, марганцу і цынку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піраці́н

(гр. pyrrhotine = чырвань)

мінерал класа сульфідаў бронзава-жоўтага колеру; магнітны калчадан.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дры́са́к Калчадан, камяк жалезнай балотнай руды (Гродз., Слаўг.). Тое ж дрысга́ (Навагр., Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)