калупа́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. калупаць, калупацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клупа́ць

‘калупаць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. клупа́ю клупа́ем
2-я ас. клупа́еш клупа́еце
3-я ас. клупа́е клупа́юць
Прошлы час
м. клупа́ў клупа́лі
ж. клупа́ла
н. клупа́ла
Загадны лад
2-я ас. клупа́й клупа́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час клупа́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́рпаць, -аю, -аеш, -ае і карпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак. (разм.).

1. што чым. Раскопваць, калупаць.

К. зямлю матыкай.

2. перан., што. Марудна рабіць што-н.

|| наз. ко́рпанне, -я, н. і карпа́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Клупа́ць ’калупаць’ (Нас.). Гл. калупаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

длу́баць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.

Абл. Калупаць. Стаіць гэты Кукарэка, тоўсты дзядзька, на двары фермы і ногцем зубы длубае. Грамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пракалупа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што (разм.).

1. Калупаючы, зрабіць адтуліну ў чым-н.

П. ямку ў лёдзе.

2. і без дап. Калупаць некаторы час.

|| незак. пракалу́пліваць, -аю, -аеш, -ае і пракалу́пваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

|| аднакр. пракалупну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні.

пракаменці́раваць гл. каменціраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́дплетка, ‑ткі, ДМ ‑тцы; ж. Р мн. ‑так;

Абл. Шыла для падплятання лапцей. Прыпякло — стары расшпіліў на сабе чорную картовую сарочку і зноў стаў калупаць подплеткай лапаць... Капыловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Клупі́на ’ранка, драпіна’ (Др.-Падб., Гарэц.). Гл. калупаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

dłubać

незак.

1. дзяўбці; дзяўбаць; гарбець;

2. калупаць; майстраваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

stóchern

vi, vt

1) паме́шваць

2) калупа́ць (у зубах)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)